tüy kalemler

• bugün tatbikat sahnesinde izleme imkanı bulduğum fazla başarılı oyun. öncelikle durukan ordunun muhteşem performansına şapka çıkarmak gerekiyor, özellikle de herkesin gözünde geoffrey rushla özdeşleşmiş bir karakteri alıp tekrar bu kadar başarılı bir biçimde önümüze koyabildiği için. son sahnedeki performansı çok etkileyiciydi.
  oyunun öne çıkan bir diğer özelliği ise müzikleri oldu benim için. daha oyun başlamadan müziğin etkisine kapılmıştık zaten. (nereden bulabiliriz bilen yazarlar varsa çok minnettar olurum)
  oyunda ışığın kullanımı, zamanlaması, sahnenin geri kalanındaki hareketlilikten odağı tamamen çekmesi de oldukça etkileyiciydi.
  mithat erdemli'nin muhteşem sesi, zeynep ekin öner'in mimikleri, burcu özberk'in malum sahnedeki başarılı oyunculuğu, kahkahalar... mutlaka gidin görün derim. ilham yazar'ı gerçekten tebrik etmek gerek bu oyun için.
  
  yalnız takıldığım birkaç ufak detay var;
  sade'ın rahibe 'küçüğüm' tarzı seslenmeleri biraz abes durmuş. filmdeki yaş farkı uçurumuna oyuncular müsait değilse ve makyajla da olmuyorsa en azından bu hitap ortadan kaldırılabilirdi.
  bir de diğer delilere az da olsa yer verilebilirdi diye düşünüyorum, örneğin kendini kuş olarak bulan hastanın napolyon sansa da kendini bir şey değiştirmeyeceğini düşünüyorum oyun itibariyle, karaktere o cümle dışında hiç derinlik verilmemişti çünkü. son olarak sade'ın fısıldadığı sahnelerde de fısıltıların yanlış iletildiğini duysak hoş olabilirdi.
  
  bir kez daha belirteyim mutlaka gidin, görün, kesinlikle pişman olmazsınız.