behzat ç. balonunun patlaması

• böyle trolümsü, bayram harçlığını çıkaramamış ergen sinirliliğindeki başlıklara yazmayım diyorum olmuyor.
  
  behzat ç'yi yok kurtlar vadisine benzediği için seviyormuşuz. yok efendim derin devlet varmış, yok efendim behzat ç orda çok kötü bir polismiş.
  
  bak kardeş. hatta bak gardaş. behzat ç gerek kitabıyla, gerek dizisiyle, günlük hayatımı bana naklettiği için, üstü açık arabayla gezen liseli orospu çocuklarını değil, osmanlıcı ibneleri falan değil, televizyon başından vatan kurtaran dalyarakları değil, bizi, beni anlatmaktadır. oyuncu ekibi toplanıp 1 saat havadan sudan konuşup yeni bölüm çekseler yine izlerim.
  
  ben behzat ç izlerken evimden 1500 km uzakta evimde hissediyor, yalnız olmuyordum. ben behzat ç izlerken ankara'nın caddelerinde yürüyordum. behzat ç'ye karşı oturup biramdan yudumlarken; o karakteri kendimden hissediyordum.
  
  behzat ç o kadar bizim aramıza katılmış, karakterleri suni oyuncaklar değil bizim dert ortağımız olabilmiş bir dizidir. değil 1-2 yıl; 50 sene geçse de behzat ç'nin değeri eksilmeyecektir. bir an olsun zengin züppesi, snob dalyaraklar olmaktan çıkıp halkın arasına karışamayan dingiller anlamaz.