49 entry daha
  • başkalarının babalarıyla ilişkilerini gördüğün andır. buraya duygusal entry girmek istemiyordum ama görünce dayanamadım.

    annemle babam ben 4 yaşındayken boşanmışlar. benim babamı tanımaya fırsatım olmadı çünkü hiç görüşmedik ve böyle bir çabaya girmedi. anlatılanlara göre çok tanınması gereken bir insan değil zaten, aklımda bir kaç anı var ve pek parlak değil. zaten 4 yaşında olan bir olayı hatırlamak için ya çok iyi ya da çok kötü olması lazım, ne yazık ki benim anılarım ikinci türden.

    baba tanımı hiç bir şekilde oturmadı bende. hatta baba kelimesini kendi ağzımdan duyunca hep çok eğreti geldi. otorite, şefkat gibi kavramları çağrıştırsada tamamen kavrayamadım. hiçbir zaman bu duruma çok üzülmedim çünkü baba kavramını beni küçükken terkeden insan olarak hatırlamaktansa böyle kalmasını yeğlerim.

    lisede sabah babasının arabasından gülüşerek mutlu inen, tatile babasıyla gelen, tavlayı kağıt oyunlarını babasından öğrendiği için çok iyi bilen, mezuniyete babasının koluna girerek gelen, bir olay olduğu zaman arkasında şüphesizce güvenebileceği bir insan olduğundan kendinden emin kızları gördüğümde içim ezildi. bunlar çoğaltılabilir örnekler ama beni 4 yaşında terkeden adamın yeni kızının her anını fotoğrafladığını ve üstüne titrediğini görünce çok canım acıdı.
76 entry daha
hesabın var mı? giriş yap