kanser

• kansere yakalanıp yine de neşe topağı kalabilen insanlara hayretle bakıp, "başıma gelse bileklerimi keserim herhalde" diyip dururdum.
  ve fakat başıma geldiğinde bırak bilek kesmeyi, bitse de gitsek modunda takılmakta hiç zorlanmadığım gibi, en önemlisi de zannettiğimden zilyon kat daha iyimser, umursamaz ve güçlü olduğumu farketmemi sağlamış olan hastalıktır kendisi.
  
  en eğlencelisi de telefonda titrek titrek geçmiş olsun demeye çalışanlara moral verip kapatmak.
  
  pek tabii ki, erken evrede yakalanmış olmasının ve saç baş dökmeyen bir kemoterapi almanın da yüksek morale epey katkısı var, kabul ediyorum. ama yine de kendimle gurur duyuyorum.