şu an olmak istenen yer

• ne garip. annem evin altını üstüne getirmiş. kendi ifadesi ile gordan ölüleri çıkarmış. eline aldığı her şeyi bir evirip çeviriyor, en yakınındaki kişiye gösteriyor ve soruyor; " bu lazım mı "
  
  ben, babam, kardeşim. artık kim denk gelirse ve ne cevap verirse fark etmiyor. lazım olacağını düşündüklerini saklıyor, diğerlerini çöpe sallıyor.
  
  3 - 5 tane dvd gösterdi, bunlar lazım mı diye sordu. hazır bilgisayar da açıkken bakayım, ne varmış cd.lerde, ver bakayım dedim.
  
  nokia pc suite programlarından power pointlere kaydedilmiş şiirlere, sağdan solda indirilmiş komil resimlerden arapça futbol terimlerine, ergenlik dönemi arşiv merakıyla saklanmış onlarca hatta yüzlerce veri ve eski zamanlara ait, tarayıcıda taranmış çocukluk resimleri.
  
  biraderle çekimiş bir resim. o en fazla 4-5 yaşlarında ben de 13 - 14 yaşlarında. üniversiteye hazırlanılan seneler yaş 15 - 16. üniversitenin ilk yılları yaş 16 - 17. büyümüşüz yaş olmuş 18 - 20. okulun bilmem ki kaçıncı yılı, kepli bir öğrenci resmi. kep kimin, neden giymişim. onca yıl süren öğrenciliğimin kaçıncı çile senesindeyim, hiç bir fikrim yok. o ne, kocaman adam olmuşum. askere gitmişim. yaş 25. ayaz sıfatımı yamultmuş. kamuflaj içinde bir askerlik fotoğrafı. eski dostlar. eski zamanlar. ve çocukluk, ve gençlik, ve umutlar ve umutlar ve umutlar.
  
  şu an seneler seneler evvelinde olmak isterdim. çocukluğumun geçtiği o güzel mahallede. şimdi üzerime üzerime gelen o beton blokların yerinde kocaman bahçelerin olduğu yerlerde. ellerim ve dizlerim kan içinde ama yüreğimde çizik yok. tek derdim futbol, yegane mutluluğum bir jeton. atari. maç ve lanet olası ödevler. şimdi çocukluğumun geçtiği o güzel mahalledeki çelimsiz ve esmer çocuk olmak isterdim. böylesine kirlenmemek deliler gibi çaba sarf ederdim. incinmemek için kimselere yüreğimi göstermezdim. eskisi gibi, sabahtan akşama kadar futbol oynar, akşamdan sabaha kadar hayal kurardım.
  
  hasılı, şu an, çocukluğumu düşürdüğüm yerde olmak isterdim.