eylül cansın
-
iranlı reyhaneh' in idamı öncesi annesine yazdığı mektubu hatırlattı bana bu veda konuşması. mehmet pişkini değil. aradaki büyük farka zaten 3.dünya ülkesi olma utancıyla girmicem. hep bu normalite ve toplum dayatmasından neden yenik çıkıyoruz bunu bilemiyorum. çok üzüldüm izlerken. coğrafyada bir sıkıntı var. derdin dili bu kadar aynı olamaz.
"dünya bizi sevmedi. kaderimi
istemiyorum. ve şimdi ölümü kucaklayarak buna bir son veriyorum. çünkü allah’ın mahkemesinden, beni sorgulayanlardan ben davacı olacağım."
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap