91 entry daha
  • bugun acilden bir telefon geldi. yeni yemeğe oturmuşken eşime bir açıklama dahi yapamadan arabama attım kendimi. 75 yaşında bir hastanın aortu patlamıştı. meslektaşım ve kankam olan bir kalp ve damar cerrahi uzmanı bir taraftan kalp masajı yapıyor bir taraftan da hastanın karnını açarken benden yardıma gelmemi istiyordu. dörtlüler, selektör ve kornalarla buzlu yollarda "yetişmeye" çalışıyordum. ben acele ettikçe gıcıklık veren mi dersin, önüme kırıp engelleyen mi? bir bmw acelemi anlayarak kavşağı durdurdu ve ciddi bir vakit kazandırdı sağolsun. kelle koltukta vardım hastaneye. ne nöbetçi ne de icapçıydım yani gitme mecburiyetim yoktu, hastanenin göndereceği aracı bekleyebilirdim yani yarım saat, yolda yavaş yavaş da gidebilirdim. hiçbirinden pişman değilim. yine olsa yine yaparım , zaten ortalama beş günde bir sürrenallerimiz boşalıyor bi şekilde çok şükür. yalnız bi şekilde burada yazılanları okuyunca ağırıma gitti be. ne megalomanimiz kalmış ne hödüklüğümüz.
    beddua etmeyeceğim fakat birgün "öküzün biri" beni engelleyip geç kalmama neden olunca, gecikeceğim hastanın burada zart zurt konuşanların yakını olmasını tercih ederim.
167 entry daha
hesabın var mı? giriş yap