metroda gelen trenin önüne itilmekten korkmak

• öncelikle kulaklıkları çıkar tren gelene kadar. önümüzdeki ortalama üç dakika en ihtiyaç duyacağın şey duyma yetin. kulaklar önemli. sarı çizgiyi geçme, ayakları omuz hizasında tut, dizleri azıcık bük. denge önemli. eller kesinlikle cepte değil, poşet falan varsa bileğine geçir. gerekirse boğuşmak zorunda kalabilirsin. ellerin açıkta olması önemli. biri olduğun yere doğru yaklaşıyor. gövdeni dik tut, gerçek boyunu anlasın. daha güçlü olduğunu hissettir. evet evet ben bu adamdan daha güçlüyüm. şundan değilim ama çeviklikle atlatabilirim. ergenler geçiyor, yarım adım geri gel. vücut hakimiyeti sıfır stajyer insanlar, ergenlik resmen bir insan bugı. ölümüm lise formalı sırt çantalı bir onbeşliğin bir şey anlatırken hakim olamadığı kolundan sebep olursa cehenneme kendimi bizzat ben atarım. saf mısın teyze boşluktan aşağı neden bakıyorsun uzanıp, ne ilgini çekmiş olabilir? çocukluğuna dönüp kızım korkuluklardan sarkma diye bağırıp aklında bu yaşa kadar getiremem belki ama yakalayabileceğim mesafedesin. bugün koruyucu meleğin ben olabilirim ama bunu gerçekten istemiyorum lütfen uzaklaş. trenin ışıkları göründü, şu an aşağı yuvarlanmak demek ölmek demek. karnını sık, daha sağlam bas, minik minik adımlarla hep hareket halinde ol, yanına gerektiğinden çok yaklaşamasın kimse. trenden gelen, yanağımdan rahatla canım dercesine makas alan rüzgar. inenlere yol ver, mind the gap, sevgili yolcularımız artık kulaklıklarınızı takabilirsiniz, iyi yolculuklar.
  
  istanbul beni çok yoruyor, öyle böyle değil çok yoruyor.