paul claudel

• kötücül yanıydı camille
  ruhunda konaklayan
  nasıl bir ürküyse
  terkedip birbaşına
  kimsesiz bırakmak
  dehasının ıssızlığına
  
  suçlusun sen de rodin gibi
  onu yoksayarak
  tek başına kalmak için
  ölümsüzlüğe...
  
  ama zaman senin
  zalimce kulak tıkamalarına
  çırpıyor küllerini
  unutup gidişin
  canhıraş bağırıyor arkandan
  bir tımarhane dolusu
  gürültüyle...