11 şubat 2015 özgecan aslan cinayeti

• düşün ki küçücük bir kızın var.
  
  6 yaşını doldurmuş. okula başlayacak. saçlarını iki kuyruk yapıyorsun. parmağında küçücük bir çizik olsa ne oldu, çok acıyor mu, diyorsun. o senin yavrun, bir tanen. öksürse ıhlamur yapmaya koşuyorsun. okul kazanıyor. çok mutlusun. kucaklayarak uğurladın. acaba ne yiyor, ne içiyor dersleri nasıl diye merak ederken, bir zamanlar, canı acır diye saçını özenle taradığın o minicik kızına tecavüz ediyorlar. hunharca öldürüyorlar. yakıyorlar. sadece şapkasından tanıyabiliyorsun o sana çok benzeyen yüzü. çünkü yanmış.
  
  kim bilir ne kadar korktu o iğrenç mahluk ona alaylı alaylı saldırırken. ne kadar canı yandı ölürken. ve sen orada yoktun. yapabileceğin bir şey de yoktu. sen hayatının en sıradan anlarından birini yaşıyordun belki. belki uyuyor, belki de televizyon izliyordun. tam o anda senin inci taneni sadece bir av olarak gördüler. et parçasından oluşan birkaç dakikalık eğlence. ve o birkaç dakika var ya, senin bütün hayatını mahvetti. ömür boyu iyileşemeyecek bir yara oluştu içinde. ciğerin yandı ve ömrünün sonuna dek o yanıkla yaşamak zorunda kalacaksın.
  özgecan'ın ailesine sabırlar dileyemiyorum. çok kuru bir söz çünkü. ve linç uygulamasının hangi durumlarda serbest olması gerektiğini düşünüyorum: adalet yerini bulmadığında linç haktır.