4 entry daha
  • 3 yaşında kız çocuğu olan bir insan olarak her gün endişe ile uyuyup , saçma rüyalarla boğuşup , kafayı yiyerek geleceği düşünen biri olma yolunda emin adımlarla yürüyorum. çocuğuma iyi bir anne olayım derken , ruh hastası olmaya ramak kalmış durumdayım. 'allam çocuğumu nasıl koricam , ne yapayım ? spora mı versem , kötü alışkanlıkları olmasa , yok sanat ile uğraşsın ama bu sefer aç kalır , pedofili manyaklar dolu , iyiyi kötüyü ben bile ayıramıyorum , çocuğuma nasıl öğreticem' vs.vs...

    şöyle 4-5 tane çocuk yapıp , köyde yaşayıp , hiç bir şey bilmemeyi , görmemeyi çok isterdim. yaşananları gördükçe koruma iç güdüsünü geçtim , bazen aşırı kaygıdan çocuğuma sevgi ile sarılamaz oldum , ha bütün bu olanlara rağmen 'bu dünyaya çocuk getirmemek' bence; bencillikten öte bir şey değil. gerçek bir amacım ve savaşım olmasından da mutluyum.
99 entry daha
hesabın var mı? giriş yap