çeyiz

• hanim kizin evlenmesi gundeme geldiginde, annesinin ortaya cikardigi esyalar butunu. neler neler vardir bu esyalar arasinda: ortuler, havlular, makrameler, takim takim bardaklar, tabaklar, nevresimler, hatta hizini alamamis annelerin mesaj kaygili ekledigi zibinlar, patikler... dugun zamani yaklastikca, anne ve ona yardimci olan ailenin diger kadinlari seri bir sekilde kumas olan esyalari yikar, kolalar, utuler, bohca turunden sekillerde paketler. kirilacak esyalari da gazetelere sararak koliler. bu arada hanim kizimiz "annem bunca yildir evde nerelerde sakliyordu bunlari acaba?" diye meraklanir. geride kalacak kardes, evin nasil da cabucak bosaldigina sasar kalir.
  
  dugunden bir sure (iki hafta kadar) once, o esyalar gelin kizimizla damat beyimizin oturacaklari saadet yuvasina, torenlerle goturulur. bazi yorelerde bu torenin abartildigi, her bir ceyiz bohcasina, kolisine, hurcuna kirmizi kurdeleler baglandigi gorulur. hatta ceyiz sergisi dugune kadar acik kalir. her kiz evinde bu tantana illa ki yasanir. ama oyle ama boyle...
  
  sonrasinda anne, anneanne ve babaannelerin el emegi goz nuru olan oyalar, danteller, beyaz isler pek ragbet gormez. belki ilk gunler kullanilir, sonra "cok zahmetli" oldugu icin pratik esyalara yonelinir. iste ceyiz boyle bir seydir.