yalnızlığın en çok koyduğu an

• lapa lapa yağan karın altında yürürken, soğuktan birbirlerine sımsıkı sarılmış bir vaziyette aheste aheste yürüyen aşıkları gördüğünüz andır.
  
  insan o an der ki, keşke benim de başını omzuma yaslayan bir yârim olsa; teni buz gibi olsa dahi ben yine ısınırdım...