ankara'da yalnız olmak

• sayfayı çevirdiğinde harfleri göremediğinde anlarsın, hava kararmış. yerinden kalkıp söyle bir pencereden bakarsın, yerler ıslak. uzun uzadıysa uzanan genç çam ağaçları, yeni dökülmüş ve yağmurda ıslanmış asfalt. pazar günü diye bir allahın kulu geçmiyor bile. uzaklara baktıkça yaptığın yanlışlar gelir ya hani. elinde olmayan bir şekilde düşünüyorsundur.
  
  işte ankara'da yalnız olmak böyle birşeydir. yüzünüze soğuk çarpar. elini tutabileceğiniz biri de yoktur yanınızda ya işte en çok bu acıtır canınızı. götünüze tekmeyi yediğiniz sokaklarda size iyi gelecek tek şey ellerinizi kotunuzun cebine sokup yolunuza bakmanızdır. unutmak istermişçesine, güçlü görünmek istermişçesine...
  
  ankara'da yalnız olmak.. ne zor şey..