sonuna kadar

• her ne kadar sarkinin sozlerine "ah ulan ahh!" diye eslik edebilecegim bir halet-i ruhiye yasamamis olsam da bu hissiyat yoksunlugu mevzubahis sarkiyi severek dinlememe engel olmamistir hic.
  klibini bastan sona izlemeyi de beceremedim bir turlu itiraf etmek gerekirse, bir tek sonunu biliyorum. ama o son icin "hastasinim!" demekten de geri durmam. ferda abinin matrix tadlarini yillar oncesinden mustulayan pelerin/palto'yu sik bir hareketle cikarip yere birakip gun batimina dogru yururyup gitmesi bana "vay bea!" dedirtmemis midir? dedirtmistir!
  bu pelerini cikarip atmadaki hissiyati shedding skin'de daha yogun olarak yasardik sonuna kadar'in ilk ciktigi zamanlar, pantera'ci arkadaslardan ozur dileyerek bunu da buraya not duselim.