battle hymns

• ikinci yarısından itibaren gerçek kimliğini bulan, bir debut için başarılı sayılabilecek albüm.
  death tone, metal daze, fast taker, ve shell shock ortalama şarkılar. metal daze'in o iğrenç nakaratı olmasaymış daha iyi olabilirmiş hatta. death tone da yavaş ama güzel bir riffle başlıyor.
  ama albüm asıl ikinci yarıda çoşuyor. manowar'ın güzel riffleri, mükemmel vokaller. dark avenger ise albümün battle hymn ile birlikte en mükemmeli. tam bir epik şaheser, aradaki hikaye anlatım bölümü de aşmış. riffler, basslar, sözler, nakarat, hikaye bölümünden sonra hızlanan şarkı, şaheser.
  williams tale, joey demaio'nun bass masturbasyonu şeklinde geçiyor. gayet güzel ve "oha"'lık bi şarkı.
  ve bi albümü en mükemmel sonlandırma formüllerinden biri; battle hymn. manowar'ın en tanınan, en mükemmel parçalarından biridir kuşkusuz, yoruma hiç gerek yok; başyapıt.
  
  eric adams'ın insan üstü performansı unutulmamalı.
  özellikle metal daze'in girişindeki çığlıkları deli ediyor adamı, battle hymns'daki yavaşlayan kısım, dark avenger'ın nakarat kısmı. mükemmel.
  
  10 üzerinden 8 verilebilecek bi debut, dinlenilmeli, özellikle ikinci yarısı.