sabah ezanı

• usulu ile okunduğunda dinlemeye doyulmayan ( örneğin ankara hacıbayram'da ) , usul, makam bilmeyen ve kesinlikle ses sahibi olmayan birinin ağzında en basit anlamda kulak tırmalayabilen çağrı.
  
  ankara için konuşuyorum. bu şehirde yaklaşık 2 sene merkezi sistemde okundu tüm ezanlar. kocatepe'den yanılmıyorsam. işinin ehli müezzinler okudular beş vakit ezanı. insan çoğu kez dinlemeye doyamıyordu.
  
  sonra bir gün . ezan'lar değişti. yine yeni yeniden sesi çok da güzel olmayan müezzinler ve makam 'dan bi haber hacı amcaların sesleri duyulmaya başlandı. üşenmedim araştırdım. neden harika bir düzen varken yine eski usule dönüldü diye:
  
  söylenen ilk şey: merkezi ezan okununca diğer camilerdeki müezzinler ezan okuma pratiğini yitiriyorlarmış efem. rahatsızlıklarını iletmişler. inanmadım ve bir kaç imam'a özellikle sordum. en sonunda biri itiraf etti:
  
  efenim mahalle camilerinin cemaat'lerinin çoğunluğu oluşturan hacı amca ların çoğunluğunun hevesi ve zevki imiş ezan okumak. çoğu küçük cami'de ezan okumak cemaat'e devamlılık ile elde edilen bir tür paye/ hak'mış. bir tür bildiğiniz motivasyon.
  
  e merkezi sistemde ezan okununca beş vakit bu motivasyon tarih olmuş ve en sonunda da diyanet gerekli düzenlemeye gitmiş.
  
  hayat gerçekten ilginç.