ölüme yakın
-
hicbir zaman olumden korkmadim, cocukken bile cok cekici, gizemli bulurdum olumu. kronik mutsuzlugumdur belki bu hissimin temeli, o yuzden bu siiri de ilk okudugumdan beridir pek severim. olumun bir insani nasil arindirip, nasil da mutsuzluklarindan kurtaracagini, hayatin aslinda ne anlamsiz oldugunu dusunen insanlarin varligini hatirlatarak beni mutlu etmeyi basardigi icin seviyorum daha cok. ve yalnizlik hâli hep baki. hayatta yalnizlik icinde aci cekip mutsuz oluyorken olumden ne diye korkalim?
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap