postmodern şiir denemeleri

• bir zamanlar iki arkadaş varmış çok samimi
  en dürüstü ve en iyisi ikisiymiş birbirinin
  nedensiz yere parasız kalmış birisi bir gün
  
  solomon’muş biri, agop olsun diğeri de
  özel arkadaşlıklarından dolayı zorda kalan agop’a
  yardım etmiş borç vermiş bizim solomon
  lakin önce istememiş agop arkadaşlıkları bozulmasın diye
  en nihayetinde mecbur kalmış paraya çok ihtiyacı varmış
  ya alacak parayı ya da kötü olacak
  el bebek gül bebek bir süre gitmiş
  cesareti kırılmaya başlamış agop’un borcun zamanı gelince
  eski borcu aklına geldikçe arkadaşından kaçar olmuş
  günler kovalamış geceleri, geceler kifayetsiz
  içi içini yemeye başlamış agop’un nasıl ödeyeceğim ben bu borcu diye
  mutluluk evinin kapısından girmez bacasına uğramaz olmuş
  iyice dertlenmiş, elde yok agop efendinin avuçta da yok
  
  sonunda karar vermiş solomon’u çağırmaya
  önce balkona çıkmış solomon’u çağırmış.
  yüzü çilli solomon sormuş “ hayırdır dostum?” diye?
  lanetlenmiş baykuş gibi solgun duruyor yüzün? bırak geçsin kurtulsun yüzündeki ifade,
  eh madem ki sordun söyleyeyim o zaman demiş agop, fırsattan istifade
  daha geçen sene senden bir borç almıştım, zor durumdu biliyorsun iyi oldu o para
  iyi demiş solomon verdim hatırlıyorum, ne olmuş senin borca?
  midem ağrıdı düşünmekten borcunu, kabullendim suçunu, ödeyemiyorum borcumu gayri gerisini sen düşün!
  
  (bkz: akrostiş)