bezik oynayan kadınlar

• ve
  anılardan anılara sallanan bahçe
  hangi yaprağı koparsam son anı avucumda kalıyor
  iyi.
  yeniköy'de bir kahve içer miyiz, dedim bu sabah
  bu sabah bu sabah
  oralı olmadı kimse -pazartesi miydi-
  oyuğumdan çıkmıştım tam, begonyamsa güller içinde
  nasıl?
  güllerse güller içinde yani
  ve balkon demirinde bir martı. dedim ki
  deniz şuralarda bir yerde olmalı
  çıt yok evin içinde
  deniz şuralarda bir yerde olmalı
  çıt yok
  sanki dünyadaki bütün çay ocakları kapalı
  ve göklerden tepelere inen bir sokak
  ya da bir akarsuyum ben
  denizse
  şuralarda..
  yok önemi bir iki gün kaldı -martı-
  balkonda
  deniz de öldü sonra, martı da
  iyi iyi.
  suyu tutmak gibi bir şeydi hepsi
  günler -seni anımsadığım zaman-
  birden kurtuluş'tan taksim'e giden bir tramvay görüntüsü
  mavi bir elektirik çakımı tellerde
  sanki kar yağıyor da sürekli, tepebaşı'ndayız
  karlar gıcırdıyor ayaklarının altında
  besbelli gümüşsuyu'ndayız, rus lokantasındayız
  -ne tuhaf, biz her zaman her yerdeyiz ikimiz-
  şarap içmişiz, üşüyoruz
  dışarda dünya silinmiş
  ikimiz ikimiz ikimiz
  böyle birkaç defa ikimiz
  sonra ki bir fotoğrafa dönüşüyor her şey
  nasılsa
  sarı emmiş, mordan çekinmiş, kahverengi bir fotoğrafa
  sahi, kalınca bir şeyler giyinmeliyim ben
  üşümüyorum da
  bende herkes var, diyen bir kızın titrek
  sesleri dökülüyor kucağıma
  dudaklarım kan mavisi bugün.
  biz burda iyiyiz, biz burda çok iyiyiz
  biz burda kırk yaşındayız hepimiz
  dördümüz bir kişiyiz de ondan
  içimizden biri uyuyor olsa, falan filan
  onu bekliyoruz bir kişi olmak için
  evet evet, yanılmıyorum ben
  bir iki kişi kaldığımız zaman yanılabilirim
  doğrusu ya
  yanılmak her şeyi yeniden görmek gibi bir şey oluyor
  duvardaki vitray, begonya
  begonya, vitray
  kurtuluşla asmalımescit birbirine geçiyor