william shakespeare

• sone 118
  "bizler iştahımızı kamçılamak üzere
  damağımıza mayhoş karışımlar katarız;
  engel olalım diye görünmez illetlere
  önce ilâcı içip sonra hasta yatarız.
  nemalandım ya senin doyum olmaz tadından
  mideme türlü türlü acı salçalar dolar;
  doymuşum tıka basa hastalanmışım bundan
  gereksiz görünse de bu illet hikmeti var.
  aşk için ileriyi görmek hepsinden beter
  gelecek hastalığı sezmek yaman bir kusur;
  sapasağlam bedenim şimdi tedavi ister
  iyilikle yaşarken illetle şifa bulur.
  bu da bana ders oldu; doğru: söze ne denir:
  aşkından hasta olan ilâçtan zehirlenir."
  tecbüreyle sabit.