hayata dair iç burkan detaylar

• cam kenarındaki koltukta oturuyorum öğle vakti. hava çok sıcak. ne içsem içim soğumuyor. ara ara "babaaaa babaaaa" diye bir ses duyuyorum dışarıdan ama sıradan sokak seslerine yoruyorum. nasıl bisiklet sürdüğünü babasına göstermek için balkona çıkmasını isteyen bir kız sesi gibi. ses arttı. sahibini aradım camdan. çocuk çok. oynayanlar koşanlar bisiklete binenler...ama sesin sahibi yok. göremedim bir süre. sonra bir aracın hemen ardındaki kağıt toplama aracını farkettim.
  içinde aynı bu resimdeki gibi ama bu çocuktan 2-3 yaş daha büyükçe tahminimce 5-6 yaşlarında bir kız oturuyordu. evet bağıran oydu. bir süre camdan baktım. gelen giden yok. sokak kendi havasında. kızı bir tek ben duyuyor gibiyim.
  kızımın aldığı çikolataları sakladığı bir çekmece var mutfakta. açtım, ne varsa aldım bir poşete doldurdum. eşim de tost yapmıştı sabah kahvaltı için. biri yenmemiş, onu da aldım. gittim yanına. ağlama baban gelecek seni böyle bırakmaz dedim. poşeti koydum yanına. arabanın arkasında babası belirdi. lan dedim şimdi ya bir hır çıkaracak ya madem vicdanlısın para da ver amk o zaman diyecek diye içimden geçiriyorum. baba kızına şöyle dedi;
  
  "teşekkür ettin mi amcaya"
  
  halbu ki benim gibi adama sağlam küfür gerek.
  vicdanı soğutacak bir şey yok. soğumasın da zaten. biz hep yanalım.