buzul çağının virüsü

• vus'at o. bener'in oğuz atay'ın anısına yazdığı ve şu satırlara yer verdiği kitap;
  
  "duyuyor musun oğuz atay! çınar elli, kızdı mı kezzap gibi bakan, oysa iri çağla gözlü, kapılardan sığmaz, güzel adamım! o zamanlar pek ayırdında değildin sanırım, 'tutunamadığının.' 'sabahtan kalktı erken, piyano çaldı derken! çok karışık pek muazzam mes'ele/apışır, allâme-i riyâzi newton bile!' canımların, katılırdı gülmekten. oturduğun salıncaklı koltuk yıllardır soğumadı. ne vardı büyütecek beynini o kadar? suçlusun! bu tutturulan koşu ne?...."
  
  bunu buraya yazmamın sebebi sadece oğuz atay'la ilgisi olması değil kitaptaki belirgin kırgınlık hissinin sanırım en içten bu şekilde yazarın kendisinden duyulabilmesi, duyulabilmesi diyorum çünkü bu sadece okunabilen cümlelerden ibaret değil bu tam olarak söylenen, dile getirilen bir kırgınlık.