aşk uğruna vazgeçilen şeyler

• (bkz: güllerim)
  mucizevi bir şekilde dünyaya gelmişim, annem hep anlatırdı. aslında bu bir sır.
  çocukken hatta doğduğum gün, mucizevi bir hediye almışım.
  güldüğümde yanağımdan güller bitermiş, gülmeyin şaka değil. al al güller mis gibi, hatta belli bir zamana kadar anneciğim beni güldürüp güllerimi satardı.
  sonra ben güzeller güzeli bir leydi olunca annem gülümü çok yakışıklı bir beyzadenin sevgilisine sattı.
  ah işte o gün kaderimde ince bir kırılma yaşandı yakışıklı bey gülümü koklayınca karnımda gül goncamın kalbi atmaya başladı. ilk zamanlar hiç anlayamadım. güldükçe güllerim açmıyordu, günden güne karnım büyüyor ve annem gül satamadığı için parasızlıktan kıvranıyorduk.
  benim içimde bir can büyürken kalbimde bilmediğim bir adama karşı aşk büyümüş büyümüştü.
  yanağımdaki güller kalbime ve ordan rahmime geçmişti.
  doğumum yaklaştığında fark etmiştik. artık ben toplum gözünde bir aşifte ve macera kadını olmuştum.
  oysa erkek eli elime değmemişti.
  çocuğum da benim gibi bir mucizeydi.
  ah tatlı bebeğim.
  babasının kokusunu duyuyordum.
  ve doğum gerçekleşti dünya güzeli bir kızım oldu, adını gül koydum.
  ve tam beş aylıkken sokaktan bir beyzade geçmekteydi. işte o an kızım henüz emeklemiyorken bile o adını dahi bilmediğim adama gitmek için çırpındı çırpındı.
  bizi farkettiğinde, kalbim yerinden sökülecek gibi oldu ah güzel gülüm meğerse babasını tanımış.
  yakasında gülüm kurumuştu.
  beni görünce anlamışçasına geldi sarıldı sarıldı ve öpüp kokladı.
  hep rüyasına girmişiz meğerse....
  şimdi kızımız üç yaşında ve ben artık gülünce güller açmıyorum. çünkü aşkım için feda ettim tüm güllerimi.