ankara

• ankaralı olmayan biri olarak şu kadarını söyleyebilirim.
  
  bursalıyım, istanbul'da yaşıyorum, 6 sene ankara'da yaşadım.
  
  7 senedir ailemden ayrıyım, ailemi çok seviyorum. hem anne baba abla üçlüsünü, hem anneanne dayı yengeler teyze falan topluluğunu. annem babamdan ayırt edemeyeceğim kadar çok seviyorum hepsini.
  
  ben son 7 senede bir kez olsun ailemi özlediğim için ağlamadım. ama ankara'yı özlediğim için ağladım. şu an istanbul'da yağmur yağıyor ve ben istiklal'in yağmur yağarken görünen kalabalığını izlemek istemiyorum mesela. ayrancı'da, şimşek sokakta olmak istiyorum. bakkal mehtap ablanın sokağın başında beni görüp "kuzum dükkana koş sıcak çikolata yapıyorum" demesini özlüyorum.
  
  insanların deniz olmaması sayesinde boş boş denize bakmak yerine birbirlerine bakıp, birbirlerini tanıyıp geçirdiği vakitten keyif almasını özlüyorum. gençlik parkındaki otobüs durağı karmaşasını özlüyorum. karanfilde her sokakta başka bir dünyanın olmasını özlüyorum. bir sokakta fal baktıran liseli gençler, bir sokakta rakı sarhoşu insanlar, bir sokakta metal müziğin dibine vurmuş insanlar, bir sokakta el ele yağmurda yürüyen çiftleri özlüyorum.
  
  o her başka şehirlinin "bu muydu kuğulu park denen yer yeeea, minicik bir yer burası. bu mu abartılıyormuş ahahah" dedikleri, dedikleri an ağızlarına kürekle vurma isteği uyandıran o insanların ağzına bile yakışmayan kuğulu parkı çok özlüyorum. kışı da yazı da bir başka oranın ama, her mevsimde orada türk kahvesi içmeyi özlüyorum.
  
  iş arkadaşlarımı özlüyorum. insanların burada kibarlıktan kırılmaya çalıştıkları, sürekli "kınıştıklırınızı dikkıt idin bıyın vır bırda" dedikleri iğrenç yapmacıklıkta boğulmak yerine, onların "naber la amınakoduğum" samimiyetlerini özlüyorum.
  
  orayı sevmek için oralı olmaya, orada okumaya falan gerek yok. sevmemek için de. bir şeyi ya seversin ya sevmezsin. sebepler herkese göre değişir.
  
  ankarada uzun dönem yaşamamış kimse ankarayı çözdüğünü iddia edemez. kaldığım 6 senenin ilk 6 ayında ergenliğe geri dönüp her gün rimellerimi akıta akıta "bu şehirden nefret ediyorum" diye ağladığımdan biliyorum.
  
  ben bursalı olup "nerelisin" sorusuna "ankaralıyım" cevabı verecek kadar çok seviyorum o şehri.
  
  tanım: türkiye'nin taşşehiri.
  
  debe edit: (bkz: şehit selahaddin esin ilkokulu yardım kampanyası)