başkalaşım

• yine aynısı olsun diye bekleyeceğim ve şaşırtıcı ve ve bir o kadar da şaşırtıcı olmayacak şekilde, aynısı olacak.
  
  her yerde, herkeste birilerinin hayal kırıklığı ve üzerine inşa edilmiş başka birilerinde güven olacak. "bu defa oldu" diyeceksiniz ve olmayacak. bu karma düzenin ne olduğunu tam idrak edemeden bu karma düzene uyacak, her yeni zannettiğin şeyin aslında bir başkasının da doğasında var olduğunu kabulleneceksin.
  
  kötü anımsamaya başlayacaksın an gelecek, "bu da mı lan?" sorusunu kendine sorduğun zaman içindeki yıkımın bilmem kaç şiddetinde olan etkisini o andan hemen sonraki an diliminde hissetmeye başlayacaksın. hayatının belli bir kesiti manipüle olmuş ve bir sonraki kesitini de kendini hala manipüle ediliyor olmuş olarak hissedeceksin. insanın doğasında hep manipüle olmak var. insanın doğası öyle içler acısı ki, her güzel şeyi tahrip etmek ve bu tahrip edilişin ardında kendisini güçlü hissetmek var. insanın doğasında aslında yenilgilere yer yok, varolmak için ezmen gereken mevzubahisler var. senin hayatını bilmiyorum sevgili okuyan, bir düşün ve bul. sonra yaptığın iş her neyse bırak ve bu konuya dal.
  
  ~
  
  ben, müzikle yaşama tutunuyorum ve sanırım yazmak isteyip de harflerle dökemediğim bunalımların ağırlığıyla öleceğim. yüzüm, yalnızlığım benim. o kadar aptalım ki hâlâ içimdeki güven duygusundan taviz veremiyorum. güvendiğim her şey an be an yıkılıyor gözlerimin önünde ve evet o kadar aptalım ki sadece göçük altında kalan ben oluyorum.
  sizin içinizde kaç kişi var?
  insanın yazabilmesi için kendisiyle yüzleşmesi gerekiyor. yazıyor ve bunun ağırlığını sadece kendisi taşıyor çünkü anlaşılmıyor. benim başkalaşımlarla olan sürecim hala devam ediyor bu savaş beni eksilterek devam ediyor. kendi cephemde henüz ölmedim ama duygusal olan tüm mühimmatım yerle bir olmuş vaziyette. içimde nasıl bir yaratık barındırıyorum, kim bilmiyorum. çözebilmeye çalışıyorum, bu yaratık her kimse beni malup ediyor ama öğreniyorum.
  
  kendime yaptığım bir çok şey kötü de olsa, sizin bütün iyilerinizden daha gerçekçi. size dair tek bir şey barındırmam demek, tüm zihnimi kirletip içimdeki yaratığı alevlendirmek demek. siz ve sizin düşünceleriniz zerre umrumda değil. benim doğrularımı bana bırakın yeter.
  
  hem ben siz de olamam. siz olsam bu kadar "şaşırmam" bir şeyim yok. " hiçbir şey"
  
  popcornunu homurdanarak yiyen ve kendi öz geçmişini izleyen bir avareyim. geçmişe dair ne pislik varsa yeniden gördüğümde üzülmüyor; ben bunların içerisinde onca zaman nasıl ayakta kaldım, nasıl güvendim?
  dediğim gibi seyirci, geçmişini anlık hisseden sonra da "bir film altıüstü" diye söylenerek koltuktan kalkıyorum.