koruma içgüdüsü

• koruma içgüdüsüyle ilk tanışmam, benden 4 yaş küçük olan erkek kardeşimin eve kafa göz şiş halde gelmesidir. aynı ilkokula gidiyorduk, ilkokulumuzun arka bahçesindeki merdivenden düşmüş sanırım. kardeşimin o yüzünü gördüğümde yaşadığım kendime kızma ve tiksinme, içimin ezilme ve "neden onu koruyamadım?" hissini anlatamam. ha bir diğer olay da aynı ilkokuldayken kardeşimden küçük olan bir çocuğun kardeşimin yüzüne kola kutusu atması ve akabinde çocuğu dövmemdir; nasıl gözüm dönmüşse artık. ek olarak trafikte karşıdan karşıya geçerken yanımdaki kişinin kolunu yavaşça tutarım, o da koruma içgüdüsünden olsa gerek. çocuğum olursa da panter emel'den, bir dişi aslandan fena bir korumacılığa tutulacağım korkarım :( (bkz: türk annesi)