hayata dair gülümseten detaylar

• eski kız arkadaşımla buluşmaya gidiyordum günün birinde. arabayı parkettim yol kenarına, bekliyorum. bütün yol kenarı restoran kaynıyor. etrafta dilenen insanlar ya da elinde tartı, kalem, mendil, yara bandı tutup bunları satmaya çalışan çocuklar var.
  
  kızı beklerken 2 tanesi gözüme çarptı. birbirleriyle oynuyorlar falan, boyları da çok kısa, çocuklar da ufak. küfrediyorum içimden sizi sokağa çalışın diye salanın allah belasını versin diye. fakat çocukların dikkati hep restorana kayıyor. yemekler geliyor gidiyor, insanlar hayvan evladı gibi yiyorlar. ben de kızla orada bir yerde yemek yiyecektim. çocuklar onları izlediğimi farketti. ufak olan -erkek- cebinden eciş bücüş yara bandı çıkarttı, abi alır mısın dedi. ama nasıl mahcup. şerefsiz ya hala aklıma geliyor sevimliliği.
  
  baktım erken gelmişim, kızın da gecikmesi olası görünüyor. bırak oğlum bantı falan karnınız aç mı sizin, benim çok aç dedim. birbirlerine bakıp "ne diyor bu mal" tarzı bir şaşkınlık bakışı attılar. gelin size yemek ısmarlayayım, sen de bana 5 tane bant verirsin dedim. 5 tane yok ki abi dedi. dedim lan şerefsiz sonra alırım o zaman, gelin.
  
  aldım çocukları içeri girdim. garson hemen, abi rahatsız mı ediyorlar dedi. yok lan benimle çocuklar deyip oturttum. bütün lümpenler bizi izliyor tabii. çocuklara birer yemek söyledim, birlikte yedik. çocuklar ama hala utana sıkıla yiyorlar. biraz rahatlatmak için arada kızın ve oğlanın tabaklarından alıyorum yiyorum, benim tabağımdakinden veriyorum bundan da ye diye. ortama alıştı hınzırlar, arada kız oğlanı dürtüp sakalımı falan gösteriyor gülüşüyorlar gizlice. oğlan da "bak küpesi de var ibnenin" diyerek kıza onu gösteriyor, daha da gülüyorlar. çocuklar sonra baktı geç olacak, biraz kıpırdanmaya başladılar. rahat değiller belli. dedim doydunuz mu len, doyduysanız hadi gidin dikkatlice, sağa sola takılmayın. gözleri parladı ikisinin de el sallayarak koştura koştura gittiler.
  
  o ana dek uzun zamandır yaşadığım en güzel dakikalardı. derdini sikeyim denilen dertlere sahip olduğumu anımsattı bana o iki güzel çocuk. umarım şimdi hayatları biraz daha güzeldir.
  
  derken kız geldi ve kızla bu çocuklarla eğlendiğim kadar eğlenemedim o gün. keşke hayatlarını değiştirecek bir yardım yapabilseydim. en azından o gün karınları doymuştur ve belki biraz mutlu olmuşlardır diyerek rahatlatmaya çalışıyorum kendimi.
  
  adaletini sikeyim dünya.
  
  edit: gelen mesajlar üzerine genel bir edit yapmak istedim. bu kadar çok okunacağını tahmin etmemiştim açıkçası. hepiniz çok güzel insanlarsınız arkadaşlar. mesajlarınız çok değerli benim için. çocukları sevelim, şu kötü ortamı en haketmeyenler onlar. tekrar duygulandırdınız beni.