kabusla uyanmak

• bu sabah gördüğüm bi kabusu sizlerle paylaşmak istedim bende
  
  her zamanki gibi bir sabah, yatağımdayım uyanmam gereken saat yaklaşıyor. birden telefonun sesine uyanıveriyorum, arayan putin ve ''v.putin'' diye kayıtlı. of diyorum kendi kendime ''sabah sabah ne isteyecek yine kim bilir''. telefonu açıyorum, putin gayet akıcı bir türkçeyle ''ekin toparlan, sizinki darbe yapacak eş dost konu komşu kim varsa topla gezi parkında buluşalım.'' ''sizde mi geleceksiniz'' diyorum. ''soru sormanın zamanı değil siz geçin ben daha sonra geleceğim, bu adamı devirip devrimi gerçekleştireceğiz'' diye yanıtlıyor. ‘’abi işe gitmem lazım benim yalnız’’ diyorum ‘’sktritme işini gücünü ben onlarla konuştum sen hemen kalk dediğimi yap’’. tamam diyorum abi ne kızıyorsun, şu adam bi gitsin de sonra devrimi mevrimi düşünürüz, ayrıca skli boklu konuşma!!! apar topar kalkıyorum üzerime bir şeyler giyip dışarı çıkıyorum.
  neyse, elimde telefon birilerini arıyorum, kısa süre içinde gezi parkında buluveriyorum kendimi, mahşeri bir kalabalık var sloganlar pankartlar, bildiğin gezi parkı. putine ulaşmaya çalışıyorum, arıyorum meşgule atıyor bir sefer daha deniyorum yine meşgule atıyor ''işi var her halde'' diyorum ve whatsapptan yazıyorum ''abi biz geldik sen ne taraflardasın''. bu esnada büyük bir gürültü kopuyor, kalabalık şaşkınlık içerisinde etrafına bakarken gümüşsuyu yokuşundan bir ''dev robot'' yukarıya doğru adım adım çıkıyor. bizimki de içine binmiş, kullanma bölmesini de akp binası balkonu gibi yaptırmış şiir okuyor... ''minareleri ezansız bırakma allahım'' bu bitiyor oradan sevgili, eeey sevgili, eeeen sevgiliye bağlıyor. kalabalık ne hikmetse çok etkileniyor, bir anda bu ateşli insanlar anneannelerinin mevlütündeymiş gibi ağlamaya başlıyorlar, robota ulaşmaya dokunmaya falan hallenenler var. dur diyorum putini tekrar arayayım bu böyle olmayacak, arıyorum açmıyor yine piç, ikinciye ararken şarjım bitiyor bu sefer. bari gideyim şunu şarj edeyim bide bir şeyler yerim diyorum ama tabi bu sırada bizimki konuşmaya devam ediyor; ‘’yerli robotumuzu yaptık'' falan diye, bi görseniz o gezi parkındaki kalabalık nasıl çıldırıyor, don atlet fırlatanlar falan var. bambide döner yiyorum telefonu şarja takıyorum, telefon açılır açılmaz tayyip arıyor; ve beni ‘’paralel’’ ilan ediyor, hiç düşünmeden satıyorum putin’i ‘’abi böyle böyle; bu adam beni sabah aradı ben de o uyku sersemliğiyle galyana gelmiş bulundum’’ . ‘’biz kimin ne yaptığını iyi biliriz’’‘’abi robottan mı arıyorsun’’ diye soruyorum ses gelmiyor, alo diye sesleniyorum abi bi yanlış anlaşılma var diyorum cevap yok, gizli numaradan aradığı için geri de dönemiyorum.
  robotun üzerinden çılgın kalabalığa sesleniyor bizimki, putin’den ses seda yok whatsappa bakıyorum görüldü bildirimi var. ‘’adam değilsin putin, bide işimden gücümden geri kaldım senin yüzünden’’ diye geçiriyorum içimden. hiç bozuntuya vermeden sanki robotun açılışına gelmiş gibi katılıyorum çılgın kalabalığa, askerlik var bide paralellikle uğraşmayalım şimdi, nasıl coşuyorum görseniz ‘’sayın cumhurbaşkanııım lehooye’’ ‘’eveeat biz hariç geri kalan herkes rrspu çocuğuu’’ öyle yükseliyorum ki reis beni farkediyor, atik bir hamleyle robotun elini bana doğru uzatıyor ve robotun eline biniyorum. ‘şimdi anladın mı evlat’’ diye soruyor, tam olarak neyi anlamam gerektiğini bilmiyorum ama iş açılmasın başıma diye ‘’evet abi sksinler ki bir daha böyle işlere girersem’’ diye cevap veriyorum, bana gülümsüyor. aman allahım ne coşku, kalabalık çıldırdıkça çıldırıyor ve birden the marmara otelinin balkonunda fetullah beliriyor elinde yellengeç mangal yelliyor, aha diyorum sayın cumhurbaşkanım tarayacak bizi ibne. fakat gayet babacan bir ses tonuyla ‘’ sucuk pişirdim gelin hep beraber yiyelim’’ diye sesleniyor kalabalığa, nasıl güzel kokuyor bir bilseniz. robottan bir zıplayışım var ki dillere destan, hop konuyorum balkona fetocum hemen bi yarım kıstırıp veriyor elime.
  reiste robotu kapatıp geliyor yanımıza, ulan diyorum neye niyet neye kısmet be, bide sucukta sucukmuş haa. reis ben feto marmara otelinin balkonunda sucuk yiyoruz, o esnada putin arıyor açmıyorum, bir daha arıyor meşgule atıyorum reis göz ucuyla telefonumu kesiyor, ‘’sktret şu pezevengi’’ der gibi bir mimik yapıyor ve bende başımla onaylıyorum, gülüşüyoruz.
  işin en garip tarafıysa içimde garip bir huzurla baya dinç bir şekilde uyanıyorum.