din bu

• onsozundeki alintilarin gercekten bir kez daha alintilanmaya degecegini dusundugum kitap
  
  o marcion ki hristiyanligin daha ilk yuzyilinda "mukemmel olmaktan uzak, kotuluklerle dolu bu dunya, tanrinin keyfi, gaddar, insan yazgisina egemen niteliklerle tanimlayan zihniyetin olusturdugu bir dunyadir. tanri anlayisini akilci temele dayatmak ve sevgi ogesi yapmak ...gerekir" diyerek din adamlarina catmistir
  
  o abelard ki, 12.yy da "gerceklere din kitaplari ile degil akil yolu ile erisilebilir, din verilerini akilci temele dayatmak gerekir....insanlar arasinda sevgiyi ve kardesligi saglamak icin korkutucu ve keyfi tanri fikri yerine iyilik tanrisi fikrini yerlestirmek gerekir" demistir.
  
  o nicholas ki, hem de kardinalken "kutsal diye bilinen din kitaplarini gercekler kaynagi saymak hatadir" demistir.
  
  "nerede ki akil ozgur ve egemendir, orada din adamina yer yoktur" voltaire