yazarların bugünkü mutluluk sebebi

• yazın bahçemizde bir deri bir kemik, kirli mi kirli, gariban bir kedi peydah olmuştu. canlı cenaze gibiydi, hastalıktan sesi bile çıkmıyordu. barınakta tedavi ettirdim, oradayken sanırım temizlemişler de, akça pakça oldu ama hala çok zayıftı. aylardır biraz kilo alsın diye uğraşıyorum, bugün ilk kez sırtına dokununca kemikleri sivri sivri gelmedi elime. iyi beslendiği için bir süredir burun akıntısı da kesilmişti. aylar önce uğur olsun diye o bir deri bir kemik hayvana gürbüz adını vermiştim, adını gürbüz koyarsam gürbüz olur belki diye. sanırım dileğim kabul oluyor, tarif edemeyeceğim kadar mutluyum.
  bu da gürbüzcük.
  
  edit: efenim gürbüz gayet iyi, kar kıyameti rahat atlatıyoruz. ancak yukarıda anlattığım mucizede benden başkalarının da payı varmış. yeni tanıştığım kedisever komşu söyledi, o ve kızı da veterinere götürmüşler gürbüz'ü, vitaminler vermişler. bu da iki kat mutluluk sebebi benim için, böyle güzel insanlarla bir arada yaşıyor olmak.
  
  büdüt: resmini paylaştığım onun için umutla dolduğum bir sokak kediciği olsun da kısa sürede ölüp gitmesin. gürbüz öldü arkadaşlar. bu entry'den kısa bir süre sonra kötüye doğru bir gidişat başladı. barınağa götürdüm, çok hasta kedi var, özele götürecek durumum yok hepsini ama hala suçlu hissediyorum. sarılık olmuş gürbüz. barınakta şansı yoktu zaten. özelde belki iyileşirdi ama zor, pahalı ve uzun bir süreç. gitti kehribar gözlü tatlı gürbüzüm. bana bu resim kaldı yadigar.
  
  gidiyor bahçe bebelerim bir bir, hastalıkların pençesinde... sokak hayvanlarını arkadaş edinmeyin kendinize. insanın neredeyse 2-3 haftada bir arkadaşını kaybetmesi nasıl bir şey biliyor musunuz? yaklaşmayın onlara, arkadaş olmayın onlarla. sokakta sadece ölüm var. kısacık süreler içinde ölüp gidiyorlar, kalbinizde kocaman onulmaz yaralar bırakarak...