ferhat kentel

• karşılaştığımız her an bende uyanan şımarma isteği, bu isteği hayata geçirme konusundaki ısrarım ve onun sonsuz sabrı yüzünden, bir türlü oturup adam gibi konuşamadığım kişi.. halbuki ööle çok istiyorum ki..
  her seferinde "işte bu gün o gün.. işte bu gün o gün" diyerek büyük bir kararlılıkla odasına dalmama rağmen anlamsız bi şekilde gülmeye başlıyorum.. o da nedir acaba bu çocuğun derdi dercesine ilgiyle beni izlemeye devam ediyor.. zaten sorun da bu, öyle ilgiyle bakıyor ki; ne şaklabanlık yapacağını şaşırıyor insan..
  bir gün başaracağım kuşkuşuz; geçip karşısına "aslında ben düşündüğünüz kadar saçma sapan bi adam değilim, siz eğlenin diye maymun oluyorum" diyeceğim.. tez konumu belirleyeceğim ve olaylar gelişecek...