aşk

• hoşumuza giden bir bedenin içine hayalimizdeki ruhu yerleştirir, adına da aşk deriz bu saçmalığın. sonra gel zaman git zaman, o bedene alıştıkça, içindeki gerçek ruhu görmeğe başlarız. aşk denilen şeyin masal, aşık olduğumuz kişinin de sanal olduğunu anlarız böylece. o kutsal duygu yerini kin ve öfkeye bırakır. çünkü hayalimizdeki insan değildir karşımızdaki. hiçbir zaman da olmamıştır. öyle olmadığı için acı çekeriz. nefret ederiz ondan. bir zamanlar içimizi okşayan bir sözünden, saçının buklesinden, gözündeki hareden nefret eder hale geliriz. başlangıçta yadırgadığımız, sonra ağaçlara kazıdığımız, sonundaysa tiksinerek andığımız alelade bir isimdir o. aşkın toplamı budur işte. acı ve yalan. onu bizim düşündüğümüzden farklı yarattığı için tanrı’ dan da nefret ederiz. her şeyden nefret ederiz. herkesten.
  
  civan canova'nin bi oynunda gecermis bu. daha iyi bi tanimi olamaz askin.