savaş özbey

• zamanında uğur koşar'la yaptığı röportajda en doğru çıkarımı yapmıştır. özellikle son cümleye dikkat:
  
  ...
  
  peki nur terapisi nedir?
  
  - o da yemeğin üstüne pastası gibi. bu kısımda şu önemli: tefekkür. yani olan her şeyin allah’ın izniyle olduğuna şahit olmak... benliği bıraktırıyoruz. bunu yaşatmak isterim size. “ben oturuyorum” diyoruz değil mi?
  
  evet.
  
  - sen de söyle...
  
  ben oturuyorum.
  
  - sanki kendi irademle oturuyorum gibi oluyor. birazdan üstümüze yük gelecek, kasıldığını hissedersin, nefesin daralır. peki bir de şunu söyleyelim: “allah’ın izniyle emanet beden oturuyor...”
  
  allah’ın izniyle emanet beden oturuyor.
  
  - neye döndü? allah’ın iradesine döndü. hiçbir benlik yok ortada. tekrar “ben oturuyorum”a dönelim.
  
  ben oturuyorum.
  
  - kasılmaya başlarsın. hissedebiliyor musun? (hiçbir şey hissetmediğimi suratımdan anlayınca, aynı işlemi bu kez “ben yürüyorum / allah emanet bedeni yürütüyor”la devam ettiriyor. kalkıyoruz, yürüyoruz odanın içinde. ama bende tık yok. ne ferahlama ne daralma. son olarak zihnimi bloklamayı deniyoruz: “allah’ın izniyle emanet beden düşünüyor”... bunu deyince zihne kal gelmesi ve düşünememem lazımmış. “düşünemiyorsun değil mi?” diye soruyor. benim ‘şeytani’ zekâm durmadığı gibi, sürekli adamın beni kandırmaya çalıştığını söylüyor.