arkadaş zekai özger

• hüzün mevsimi
  
  gece
  bir tabut gibi çöker omuzlarıma
  bir ölünün iç çekmesi olur rüzgar
  hüzünle düşünürüm uzaktaki bir evi
  yıldızlar sayılmaz:hasret uzakta
  hasreti bir ben bilirim
  bir de gecenin gözlerindeki baykuş
  baykuş kötü kuş baykuş çirkin kuş
  onu hüznümle güzelleştiririm.hüznümle süsler
  bir damın üstüne oturturum
  damımın üstüne oturturum
  
  -sizi hiç bu kadar yakından görmedimdi
  yıldızlar sayılmaz :hasret uzakta
  
  abimin acıyla yontulu yüzü
  yaşlı bir güvercin gibi düşer avuşlarıma
  dağılır ses olur acısı
  ezberlediğim bir öğüdü yineler bana
  -çocuğum üşütme yüreğini
  şimdi hüzün mevsimidir bütün şiirleri gezen
  ben doğma büyüme evciyim göç benim harcım değil
  hasret bana çabuk dokunur yalnızken karanlıktan korkarım
  mesela mevsim kışsa yağmur yağıyorsa
  mesela annemde yoksa yanımda
  mesela, şimşekte çakıyorsa ben çok korkarım , ağlarım
  -ana bana kurşun dök.oku üfle
  ana ben daha çok küçüğüm. bana ninni söyle ana
  
  yalnızım.bunu hep söylüyorum
  yalnızım.bunu hep söylüyorum
  
  geceyi çarmıha geriyorum kimseler tapmıyor
  hüznümü ölçeğe vuruyorum yüreğine sığmıyor
  her şey ne kadar olabilir meraklanıyorum
  yüzüme dokundukça tırnaklarım kanıyor
  yalnızlığımı hüznümle yoğuran gece
  öyle basitsin ki sen bütün şiirlerin içinde
  biliyorum.biliyorum bunu da biliyorum
  gökteki yıldızlar kadar dizeler yazılsa da
  kendime kendimden başka kendim yok
  ne utancımı kuşanan bir sevgi
  ne çirkinliğimi öpen bir kız
  
  yalnızlığımdan yalnızlığım yalnız
  
  -ana bana bir hal oldu.hep böyle titriyorum
  ana çok üşüyorum.ıhlamur ısıt bana
  
  yıldızlar sayılmaz:hasret uzakta
  ben sevgiye hasretim.sevgi uzakta
  
  ey insanlar
  ey gecede unutulmuşluğumun yargıçları
  iğrenerek öpüyorum parmaklarınızı
  iğrenerek.hepinizi kucaklıyorum ilkin
  ağzınızı dudaklarınızı dişlerinizi öpüyorum
  bilmiyorsunuz.ben kendimi öpüyorum
  
  cinsel bir çiftleşmedir çarşaflar
  ıslak bir gece en fazla kendini çoğaltır
  bir solucan vücuduna yeni bir halka ekler
  döllenir acı.sevişme daha da erselikleşir
  
  -hü’yü tanıdım size anlatmalıyım bir gün
  size bir gün mutlaka hü’yü anlatmalıyım
  
  geceyse
  tükenmişse güneşin güçlülüğü
  gök gözlerinin buğusunu yansıtır
  senin acın acıların ölümüne gebedir
  korkma yavrum
  ne gece ne geceler senin
  suçsuz mızıkçılığını küçültemez
  bir çirkini öpmek için uzattığın yüreğini
  güzelleşip bir sevginin göğsüne yatmak biraz
  biraz yorgun biraz korkak bir insan sevmek biraz
  dayayıp sırtını gecenin duvarına
  bir ölünün ağzını dudağını öpmek biraz
  
  yıldızlar sayılmaz:hasret uzakta
  ben sevgiye hasretim.sevgi uzakta
  
  ey kanımda tefler çalan mevsimle gelen
  sesimi çakallarla boğan gece
  hüznüme vur acımı soy
  beni de kuşat
  boris karlof kadar masum yüzümü
  karanlığınla frenkeştaynla
  çünkü artık büyütmeliyim içimde nefreti
  kalbim ki yıllardır iyiliğe abone
  nerde bir insan görse
  bırakır sevgi kuşlarını
  çünkü o bağışlar yargıçlarını
  kendi yasalarını kuramayan yargıçlarını
  
  ey gecede unutulmuşluğumun suçluları
  ey yanlışlığın yanlış yargılayıcıları
  suçum:nefreti öksüz bırakmak
  savunmam:sevgimi yüceltmek içindir
  sakalım yok biliyorum ama kötü değilim
  büyükleri sayarım küçükleri severim
  çocukları incitmeden severim.kadını öpmesini bilirim
  
  sizi de sizi de öpmesini bilirim
  
  -ana ben çok yalnızım.benim başka sevgim yok
  içimde utanç çiçeği gibi büyüyor hü
  
  kural tanımayan sevgim benim
  aykırım fizikötem doğa üstüm yanlışlığım
  aşkım.sevgili yanılgım benim başyargıcım
  nefretim nefretim nerdesin
  
  kalbim
  birgün elbette sana hükmedeceğim
  
  elbet geçer bu hüzün mevsimi
  bir baykuş bir serçeyle arkadaş olduğu gün
  o gün size sevinci de anlatacağım
  bir solucan bir leylekle çiftleştiği gün
  o gün bahar mevsimidir size aşkı anlatacağım
  
  ve bir gün elbette yıldızları sayacağım
  
  -gelin kucaklayın beni.yıldızları sayamıyorum.
  
  arkadaş özger,nisan 1969