şehir ve bölge planlama

• şehir ve bölge planlama bölümü ilk olarak odtü'de 1961 yılında kurulmuş, farklı disiplinlerinden eğitim vererek şahsı muhteremin bunları sentezlemesi ve şehirlerin planlamaya dayalı gelişmesini sağlama amacını belirlemiştir.
  
  şehir ve bölge planlama bölümü kendi üniversitemde istanbul teknik üniversitesinde 1967 yılında "şehircilik enstitüsü" olarak şehircilik dalında uzman yetiştirmek amacıyla kurulmuştur. tam anlamıyla bölümün mimarlık fakültesi içerisinde yer alması 1983 yılında gerçekleşmiştir.
  
  şehir ve bölge planlama bölümü türkiye için ikinci sınıf bir meslek gibi görülen özellikle inşaat mühendisleri tarafından benimsenmeyen siyasi güçlerin kuklası olmak zorunda kalan ama her plan için imzasının şart olduğu bir meslek dalıdır.
  
  bu bölümü okumak isteyen arkadaşlara yaşadıklarımı anlatarak bölümü tanıtmak istiyorum. öncelikle "yaaa yazayım sona gelmez zaten!", "o da mimarlığa benziyor, sonuçta aynı fakültedeler" gibi düşünceye sahip olanlar varsa yazmasın. "okuruz lan nolcak?!", "çalışırsan yaparsın!", efendime söyleyim "ortam sosyal olsun, zaten bolca kız var abi, takılırız" gibi düşüncelere sahip arkadaşlar lütfen burada sonlandırsınlar bu yazıyı, arka kapıdan sessizce ayrılıp lütfen başka bir başlığa geçsinler rica ediyorum.
  
  kim kaldı aramızda? fazla sayıda kimse kalmamış olmasına şaşmamalı.
  
  ilk olarak ben bölüme bilerek ve isteyerek geldim.( #58034154 )
  
  şimdi arkadaşlar, öncelikle lügatınızda yer alan uyku kelimesinin üstüne şöyle hafifçe karalayın. uyku sizin için bir nimet olacaktır. bu bir.
  ikincisi hayat kelimesi eş anlamlıdır proje ile. bu hayata proje için geldiniz. projelerinizi her hafta revize etmek, düzeltmek, hocaların verdikleri kritiklerle bambaşka hale getirmek sonra olmadı diyen hocalarınızla başta yaptığınıza tekrar kanaat getirip başa döndürmek, olmadı tekrar iki adım sonra yaptığınız hale getirmek, onu çıkarmak bunu eklemekle sabır denen içimizdeki taşın hassaslığını ölçen bir süreçte azminizi kontrol eden bir döneme hoşgeldiniz!!
  kafanda devamlı her gün şu soru dönmeli: "bugün proje için ne yaptın?" hiç bir dakikanı boş geçiremezsin. kalemlerin, eskizlerin, devasa büyüklükteki çıktıların, paftaların için ne emek harcadın sen bugün? ne yaptın onlar için bugün?
  müzik listen hazır mı? devamlı aynı şarkıları dinleyip papağan mı olacaksın? karışık yap sen ortaya. ne varsa artık. arabesk de olur, klasik de, arabic de olur, salsa da. yeter ki gecenin sessizliği çöktüğünde bir ses duyabilesin, diğerlerinin horultusuna karşılık.
  dersler mi? ne ders varsa doldur hibene, onu da al, bunu da al, aman şunu da al. ne kadar alıp beynini sulandırırsan o kadar iyi.
  sakın projeyi bu arada unutma. bir kalırsan bir dönem gider, dönem demek giden arkadaşlar demek, aynı yükü, aynı çizimleri yine yap demek. proje her taşın altında saklıdır. aklın bir yere gider oldu hemen proje çıkar dev gibi yükselir omuzlarında.
  sosyallik mi? o ne ki ya?! senin sosyal ortamın diğer grup arkadaşlarınla beraber, pafta boyadığın zamanlarda içtiğin kahveler, çaylar, hoca dedikoduları, pizzalar, hamburgerler. yok ben bir gezeyim, hani benim erkek arkadaşım? bak yafrucum bu yol meşakatli, uzun bir yol. feragat edeceksen gel, ben edemem diyorsan git, sadece sınavdan sınava bu bölümün her gün kastığı kadar kasan mühendislik fakültelerinde ya da kasmadan da okuyan diğer bölümlerde oku.
  
  nerede kalmıştık zaten daha fazla yazamıcam bitmiyor çünkü, bilgisayar başında bitmeyen, her dakika eksiği çıkan projeler gibi.
  neyse, jüriler evet. o yaptığın güzel proje paftalarını sergilediğin, tüm hocaların sana bakıp, paftaya bakıp, kime ne giydireceklerini şaşırdıkları o törensel zamanlar. ecel belki yanından geçmezken sıcaklığında terlettiği, yaptığın sabunlamaları farketmesinler diye dua ettiğin damlayan zamanlar.
  
  arkadaşım buraya bilmeden gelme. bu bölüm istemeyenlerin iliğini sömürür, kemiğini kemirir. hayattan bezdirip, çamaşır gibi sıkar ipe atar da kurursun haberin olmaz. ben isteyerek gelmeme rağmen bu kadar yazdım, ya istemeseydim..