hayata dair gülümseten detaylar

• sozluk benim icin bir cesit blog. ne hissettiysem, ne dusunduysem sakinmadan doktum buralara.
  
  son bir senedir, ozellikle son 5 aydir cesitli merhalelerden geciyorum. tabiri caizse atesi ve ihaneti gordum, aci olaylar birbirini kovaladi (yine de karmayi kiskirtmayayim, beterin beteri var). ates cemberlerinden atladim, suyun ote tarafina gectim. yandim, dagildim, yikildim, parcalandim. sonra her bir parcami toplayip kendimi yeniden insa ettim. daha sarkastik, daha kuskucu, daha sivri dilli oldum fakat gonlumun bir yani ayni kaldi.
  
  buralara aylardir aci, uzuntu, pismanlik, alay, huzun sactim kucak kucak. ben de bunaldim artik tum bu olumsuz duygulardan, kendimin bu 'hal'inden.
  
  o yuzden yakin zamanda "aman be yemisim bunalimini, sicarim boyle isin icine, omur boyu yas mi tutucam" diyerek kendimi bu moddan cikarmaya karar verdim. cok da iyi oldu, cok da guzel oldu.
  
  bu surecte cok sahane bir insana rastladim, hani neredeyse beni kendisi gibi insanlarin var olduguna, hayatin her seye ragmen guzel olduguna inandiracak... (nerdeyse dedik. o kadar da kolay degil o kabuktan cikmak) o kadar mutlu oldum ki bazi anlarda, sanki hic canim yanmamis gibi. adeta utanacak kadar mutlu oldum.
  
  bu insan biraz evvel bana bir mesaj atti, benim adima bir bagista bulunmus dunyanin obur ucundaki cocuklara ^*, birbirimizin hayatinda olusumuz serefine. yahu bu adam turkce bile bilmiyor, bu asevinden taa ne kadar zaman evvel ben ona bahsetmistim. aramis, bulmus, ugrasmis... telefon ekranina bakakaldim. hem sevgilisi olusumu kutlamak isteyen tatli sevincine, hem de pahali abartili jestler yerine mini mini kambocyali cocuklari mutlu etmek istemesine ayri ayri agladim. gozyaslarim bitti sanmistim, meger hala mutluluk gozyasi stokum varmis. (itiraf edeyim, biraz da senelerimi adadigim okuzleri dusunerek pismanliktan agladim ama olur o kadar.)
  
  biliyorum, her an her sey olabilir. bir gun bu insanin da altindan baska karakterler cikabilir. ama bugunluk yorgun suphelerimi bir kenara birakiyorum ve agzim yettigince gulumsuyorum. cunku bazi insanlar hala cok tatli, cunku hayat hala surprizlerle dolu ^__^