sahtiyan

• murathan mungan'ın 80'li yıllardaki ilk beş kitabından biridir. 1977-83 arasında yazılmış ve çeşitli dergilerde yayımlanmış otuz sekiz şiir yer alıyor kitapta. kitaba adını veren şiirin ilk üç bölümü şöyledir:
  
  1.
  
  zaplar taşar dersim koyaklarından
  selleri kadife uçları mermi
  ve günahına emanet edilmiş çocukların
  adağıdır mermi çekirdekleri
  
  2.
  
  hangi izini sürecek şimdi bu dolaşık kimlik?
  feodal, ince bir dal gibi
  bıyıklarıma tırmanan
  kendine tutkun göllerin o yaman geyiği
  gizinin ormanına vardıkça
  bize kendini aralayan
  avlardan, avcılardan artakalan sahtiyan
  açıklar tarihin kefenlenmiş gizini, bundandır seyrekliği
  geçer devran, geçer günler, geçer ömür elbet
  dağa çıkmış bir şairim ben
  ah! kimsenin görmediği
  
  3.
  
  gözlerim, o demir ayazı
  eski söylencelerin kutlu demircileri
  masalımın lanetiyle dövmüşler gözlerimin rengini
  bin ırmakla su vermişler, buza kesmiş,
  bir ayaz gibi, kelepçelemiş kendine ateşini
  gözlerim, şimdi kör dinlemesi
  
  bu yüzden bakışlarımda süreğen o anlam gerginliği
  gözlerimin seyrekliği nefti
  
  boynumdaki hamayılla birlikte, kanayan bir yaz ikindisi
  on yıldan beri
  
  dövmegüllerle alnıma nişan düşüren o aşiret töresi
  tarihin önünde huzura çıkar sual eder hüviyetini
  yüreğim kar altındadır
  cehennemler göçebe
  ve bedenim, o sınır iklimi
  gün gelir açıklar kendini
  zaten kim yazabilir ki sanayileşmekte olan bir toplumun bütün cehennemini
  
  doğru okunmuşsa kitaplar -bir hayat, 'çok kişi' yaşanmışsa,
  artık her çelişkide bir dram güzelliği, bir ağıttan silkinen tragedya inceliği, bir yanımda o yaman geyik -ormansız gezdiremediğim-,
  sonra mürekkep karanlığı -yazarken yalnızlığım-,
  tenimde buram buram sahtiyan -artakalan avlardan, avcılardan-
  ve kaşımın tetiğinde titreşip duran nişan
  
  yani ki eksik babalardır bazı çocukların bütün eşcinselliği