münir derman

• """tanrı iki haslet vermiştir insana: utanma ve unutkanlık. biri edebin hududu, diğeri yeniden kuvvet bulma kaynağı. edeb, her şeyin insan için sınırıdır. aklın durduğu, kavramın takati kesildiği, başın secdeye geldiği, insanın kendine kendinden yakın olanla burun buruna geldiği hudud... “bir yay arası kadar”.... aradaki perde utanma perdesidir. tahammül hududunu haber veren haslet.... insanda irade, ihtiyar vardır. her şeyi yapmak veya yapmamak kuvveti... utanma bu hududun dışındadır. utanma bakalım!.. bu hududda irade yoktur. “sıfır” bile değildir insan iradesi... yaptığı işten içi burkulan günâh işlemiştir. edeb hududunu rencide etmiştir. yaptığı işten haz duymuştur. ferahlamıştır. sevap işlemiştir. edeb içindedir, demektir. insan kendi kıymetine ulaşabilmesi için tanrı “alın terini” zahmeti şart koşmuştur.... çünkü, tanrılık taslayıp şirke girmesin diye... tanrı şirki istemez. şirk sana senden yakın, “seni gömlek diye giyenin” kendi kendisinin inkârı oluyor. aklın, kuvvetin, düşüncenin hududuna hayâ duygusu ile varılır. hayâ duygusunun korunması, vücud, ruh ve his çıplaklığından kurtulmakla olur. bunların yardımı ile: birlikte sevin! birlikte üzülün! birlikte yoksulluk çekin! birlikte sıkıntılı yıllar yaşayın! ve birbirinizden hiç bıkmayın! birbirinizi teselli edin! fakat tek olduğunuzu unutmayın!.. “allah tektir!..”"""
  
  demiş insandır.