20 yaşında yaşlanmak

• bir günde çökmek, hayattan bıkmak. etrafınızdakilerin sizle oyun oynadigini sanirsiniz ya da alışırım, geçecek gibi zırvalara boyun egersiniz. bakarsiniz ki etrafta olan her şey normal seyirinde eksik olan bi tek sizin yasaminiz. sivilceleriniz çıkmış, yüzünüz hüzün dolmuştur. etrafa garip gözlerle baktığınızı görür, arkadaşlarınızın neyin var? gibi sorgulamalarına maruz kalırsınız. yüzünüze oturan hüzün her geçen saat sizi esir almaya başlar. dikkatli olmak gerekir bu durumda. ezik yaşadığınızı düşünür her gece-gündüz aglarsiniz. melankolizm esir etmiştir sizi, konuşamaz olmuş ne olsa zırt bırt aglar hale gelir stresten öküz gibi yersiniz. anneniz için çıldırır, biran önce yanına gitmek için türlü oyunlara başvurursunuz. maalesef çoğu sonuç vermez, bu durumda inleye sızlaya aglayip allah'a yalvarmak en uygun seçim olabilir. etrafına baktiginda yalnizsa eger ki bu bahsedilen şahsımın durumudur; her şeyi, eskiye ait ne varsa özlersiniz. gezmeyi, bağıra bağıra gülmeyi, kudurmayi.. "kafayi oynatmadan kendim için iyi bir şeyler yapmalıyım" dersiniz ki bu en iyi çözüm olabilir.
  (bkz: çok mutsuzum çok)