bülbülün kırk şarkısı

• iskender pala'nın bu kitabı yazış sebebi, benim de okuma sebebimdir.
  
  ay gibi parlayan yusuf, mısır’a köle diye getirilmiş, pazarda satılacaktı. herkes ona bir paha biçiyor, âşıkları sıraya girmiş müşteri yazılıyordu. kimisi sandık sandık mücevher, kimisi çuval çuval misk, kimisi top top kumaş hazırlıyorlardı. rayiç yükselmiş, fiyat arttıkça artmıştı. tam o sırada, yüzündeki çizgilerden bütün ruhunun haritası okunabilen iki büklüm bir ninecik korkak adımlarla kalabalığa yaklaştı. heyecandan sesi titriyordu:
  
  “bana yol açın. yusuf’u almak istiyorum! sakın beni unutmayın, mezatta pey süreceğim, bana yol açın!”
  
  muhafızlardan biri önünü kesti:
  
  “ilahi nine; asillerden ve zenginlerden bunca âşığı varken, yusuf’u neyle alacak, mezat terazisinin kefesine ne koyacaksın?”
  
  ninecik elini kuşağına attı:
  
  “işte bir kelep ip size; tam 99.999 ¹ ilmek, yaşlı gözlerimin emeği!..”
  
  muhafız, usulca koluna girdi, üzülmesini istemiyor gibiydi:
  
  “aklın var mı senin annem? herkes bunca hazineler yığarken meydana, eğirdiğin şu keleple mi yusuf’a talipsin?”
  
  ninecik yusuf’u yürekten seviyordu besbelli. muhafızın samimiyetini görünce çözülüverdi. istiyordu ki kendisini meclisten sürmesin, yusuf satılırken orada bulunabilsin, onu seyretsin, koklasın. yalvarır gibi boynunu büküp mırıldandı:
  
  “bilirim oğul, metaım herkesten aşağıdır amma gönül de yusuf’u istiyor. şu ip elimden gelenin hepsidir; bununla güzeller güzeli yusuf’u satın alamayacağımı ben de biliyorum. lâkin maksadım odur ki beni de onun talipleri listesine yazsınlar, ‘o da yusuf’a müşteriydi!’ desinler. ben müşteri olayım da, belki de alıveririm!”
  
  99.999 kelimeden 578 sayfadan oluşan kitapta yer alan notların sayfanın altında değilde arka bölümde olması biraz can sıkıcı. zaman zaman gözyaşlarınızı tutamıyorsunuz okurken.
  
  "mirac'da aşık ile maşuk halvet olmuşken, maşuk huzurundan ayrılıp bu insanlar hatırına mı geri dönmüştü ? " bunu okuduğunuzda ise boğazınız düğümleniyor sadece.