bir şehri terk etmek

• hersey oyle uzerinize gelir ki, yapacak bir sey bulamazsiniz. kacis tek yol olur bazen. hem de uzaklara... oyle uzaklara ki; kimsenin sizi bulamayacagi kadar uzaklara. kimsenin sizi gormeyecegi, tanimayacagi kadar uzaklara. yalnizliginizi yalniz yasayabileceginiz kadar uzaklara.
  
  sevdikleriniz de vardir yasadiginiz yerde sevmedikleriniz de. sevmediklerinizden, sizi zorlayanlardan kacarsiniz, gidersiniz. sevdikleriniz arkanizda kalir. belki bir haber bile veremezsiniz onlara. o kadar zor, o kadar acidir aslinda.
  
  giderken icinizde kizginlik da vardir, bilinmeyene duydugunuz korku da. asla geri donmeyi dusunmeyebilirsiniz de, bir gun geri donmeyi de. ama kopan bir seyler vardir icinizde bilirsiniz. hicbir seyin eskisi gibi olmayacaginin farkinda olmanin buruklugu da vardir.
  
  uyusmus bir beyinle yaparsiniz yolculugunuzu. geldiginiz yer size o kadar uzaktir ki, ozgurlugunuzu kaybettiginiz korkusu kaplar icinizi. eliniz hicbir seye uzanmak istemez, esyalarinizi bile yerlestirmezsiniz yeni evinize. darmadagin gunler gecer, anilarla dolu darmadagin gunler.
  
  yavas yavas isinirsiniz geldiginiz sehre. dostlariniz olur, arkadaslariniz. birlikte gezer, eglenir, vakit gecirirsiniz. kaniksarsiniz sehrinizi, yeni dostlarinizi. bazi geceler biraktiklariniz gelir akliniza, eski huznu duyamazsiniz bu sefer.
  
  yillar gecer, korkularinizi, kizginliklarinizi, acilarinizi bir yere hapsedip donersiniz geriye. yeniden eski sehrinizin sokaklarinda dolasirken unuttugunuz o kokulari cekersiniz icinize. guzel seyler gelir akliniza fakat artik size yabancidir orasi. daha fazla kalamaz, cekip donersiniz yeni yurdunuza, huzur yuvaniza.