arife sefası

• ramazan boyunca oruç tutan içkicilere özgü bayram kutlaması. orucunun kabul olması için bir ay boyunca ağzına içki sürmeyen müslüman akşamcılar, arife günü alışverişe çıkıp damak tadına ve kesesine uygun mezeler satın alarak bir aydır beklenen vakt-i kerahete hazırlanırdı. hem dinine bağlı bir müslüman hem de adabıyla içen bir rakıcı olan ömer rıza doğrul bu keyfe arife sefası adını vermişti. münir süleyman çapanoğlu, arife gününün ayyaşlar ve akşamcılar için önemini iştahla anlatır:
  
  "bunlar, daha birkaç gün öncesinden çemenli pastırmalarını kestirip nemli bezlere sararlar, yemiş iskelesi'ne inerek adalı rumların marmara adalarından getirdikleri o güzel kokulu sakız mastikasından, kayık düzünden alırlar, dolaplarının köşelerine yerleştirirlerdi.
  
  bazıları da arife günü evden fırlar, doğru karaköy'e gider, meşhur börekçi hasan bey'in dükkânının ilerisindeki vükelânın [bakanların] ve zenginlerin alışveriş ettiği kasap marko'ya uğrar, hâlis kıvırcıktan kestirip, kıymalık yaptırırdı. arasına birkaç böbrek koydurmayı da unutmazdı.
  
  ordan istanbul balıkpazarı'nın yolunu tutar, kara binlik'i doldurtur, karamanlı'dan pastırma, sucuk, balıkçı karabet'ten barbunya balığı, arkasından kuruyemişçilere dalarak fındık, ceviz alıp küfeye doldurtarak, yahut arabaya yükleterek evlerine dönerlerdi. (...)
  
  bunları yaparken kulakları kirişteydi. top gürler gürlemez, sofranın başına oturup derin bir oh! çektikten sonra çakmaya başlarlardı. arada bir kalkıp köfteleri, böbrekleri yine kendi elleriyle pişirirlerdi. bir kısmı da son iftar topundan sonra hemen içmezler, iştahlarını sabaha saklarlardı. bayram namazından döner dönmez hemen sofranın başına geçerler, otuz günün acısını çıkarırlardı."
  
  (kemal sülker - osmanlıdan günümüze içki ve toplum)
  ---
  (alıntı: rakı ansiklopedisi)