manavlar

• sanıldığı (?) değil bilindiği üzere türktürler. bunu dillerinden, adetlerinden, giyimlerinden, inanışlarından anlayabilirsiniz. ya da hayatınızda hiç manav görmemişseniz, gider en azından kısa bir google araştırması yapar, ulaşacağınız birkaç makaleden/tezden öğrenirsiniz. türkçeden başka dil bilmeyen, orta asyadaki inanışı ve adetleri hala yaşatan, konuşmaları hala 13. yüzyıl şiirlerindeki daralma/değişme özelliklerini taşıyan insanlara "yeaa bunlar hiç orta asya görmedi ki, türk diil yea" diyemezsiniz. ayıp olur.
  
  ilk entry çok uzun ve de zahmetli fakat gözüme çarpan tek bir yanlışı düzelteyim, gerisini de allah affetsin artık:
  
  mabut sözcüğü (aslen ma'bud) "ibadet edilen" anlamına gelir. ayn be ve dal harflerinden müteşekkil bir kökün çekimidir. malum kelimesinin ilim, manzum kelimesinin nazım, maktul kelimesinin katil ile ilişkisi gibi. ve aynı çekimde menfur, mezkur, merhum kelimeleri de oluşturulabiliyor. bunların başında "ma" değil "me" var. demek ki "ana tanrıça koyun dolly"den geliyorlar diyebiliyor muyuz? inşallah diyemiyoruzdur...
  
  hayatımda okuduğum en temelsiz iddialardan biriydi, üzgünüm ilk entry.