hapishanelere attım postumu

• yalnızlığı hep ikiye ayırdım ben.
  
  fiziksel yalnızlık ve ruhsal yalnızlık. fiziksel yalnızlık, ruhsala göre çok hafif. zamanla geçebiliyor, zamanla azalabiliyor hatta zamana yenilip bitebiliyor.
  
  ruhsal yalnızlığı öyle değil insanoğlunun. daima artıyor, tam bitecek derken nüksediyor, tam düzeldi her şey derken yine başa döndürüyor. sonra ruhsal yalnızlığını körüklemek istiyorsun, istediğin zamanlarda bu türküyü dinliyorsun.
  
  dibe çöküyorsun, ölüyorsun.