#marmaradisrezaleti

• dönem arkadaşımızın yaşadıklarımızı yeniden özetleyen bir yazısını burada da paylaşıyorum
  
  ''yıllardır hep okulumdan,bölümümden nefret ettim,sınıf arkadaşlarıma da bi türlü ısınamadım. hep derim bizim sınıftan birlik falan olmaz diye,biz bi dersin saati için bile ortak karara varamayan insanlarız normalde. ama bugün herşey başkaydı,biz ilk defa sınıf olduk! bu gördüğünüz de bu kadar insanın ilk defa aynı duygularla birlik oluşunun fotoğrafıdır. 5yıldır herşeyinden şikayet ederiz normalde sevgili okulumuzun ancak bu son bir kaç ay,özellikle de son bir kaç haftadır şikayet etmeye bile dermanımız kalmamıştı bizim,her sabah okula gelmek için kendimizi ikna edip,her gün birilerini antidepresan veya sigaraya kurban ederek çok şükür bugün de bitti deyip ertesi günün derdine düşüyoruz. kaç arkadaşımdan duydum "geceleri uyanıyorum okulu düşünmekten uyuyamıyorum kalkıp okula geliyorum" gibi sözleri.. her zaman zordu kabul,ama bu aralar herşey çok başka yetişmeyen puanlar içerisinde hergün yeni dayatmalar getirildi karşımıza,o puanlar bi kabul edildi bi yeniden arttı,her bölüm puan artırma konusunda birbiriyle yarıştı çok güzel kıyas yaptı ama iş bizim o puanları tamamlamamıza gelince tek sorumluluğumuz sadece kendi bölümleriymis gibi davrandı. kendimizi 3e bölebilsek tamamlardık tabi ki o puanları,yoksa neden mani olalım dönerinize sevgili hocalarım? biz herşeye rağmen sanki okulun geç açılması,teknik aksaklıklar bizim suçumuzmuş gibi her zamankinden daha fazla çalıştık,cumartesiyi de feda ettik okul çıkışını da... yeter ki bitsin dedik,mezun edin de defolup gidelim. ama olmayınca olmuyomuş işte biz elimizden geleni yaptık ehh biraz da siz insaf edin dedik sesimizi duyuramadık,duysalar da anlamadılar zaten. nuh deyip peygamber demeyen canım hocamız ağzını her açtığında mezun olamayacaksınız dedi durdu bir de üstüne. biz hala bize iyi haberler gelecek derken herşey iyice çığırından çıktı,ehh peygamber torunu değiliz,biz de çıktık o çığırdan ve dedik ki hadi gelin hep beraber duyuralım o zaman sesimizi! tıkanmış kulaklara ulaşamasak bile görsünler birlik oldugumuzu dedik,e artık isyan ettik. bakmayın isyan dediğimize; biz kocaman kocaman insanlarız,hatta belki -başarabilirsek- yakın zaman da hekim olacağız,hiç birimizin amacı taşkınlık,saygısızlık değil,kimseye bağırmadık,kızmadık,küsmedik bize yakışır şekilde oturduk,birbirimizi dinledik,bize kulak verenlere derdimizi anlatmaya çalıştık. kötü çocuklar değiliz biz,yere oturmaya giderken bile önlüğüm ütülü mü diye düşünen,bizi dinleyene kadar kliniğe girmiyoruz derken bile "emine teyzeye de ayıp oldu takacaktık bugün protezleri" diye hala canımıza okuyan hastalar için dertlenen,hakkımızı aradığımız için bile suçlu olarak parmakla işaret edilecemizi bile bile en azından hep beraberiz diyen,tek isteği bir an önce gitmek olan bir grup öğrenciyiz. bir sonuç alırmıyız,biraz olsun lehimize döner mi durumlar bilmiyorum,hatta belki hep yaptıkları gibi bizi şaşırtmayıp bunun bedelini hepimize tek tek ödetedebilirler,mümkün. ama ben yine de bi umut diyorum,belki sandığımız kadar da nasırlaşmamıştır muhattaplarımızın sağ duyusu? hayır aksi durumda hepimiz yıllardır bizimle beraber bu çileyi çeken ailelerimize diplomalarımız yerine yaz okulu ya da bir yıl daha uzamış okullarımızın faturalarını götüreceğiz gibi duruyor. daha diyecek o kadar çok şey varken,çapsız isyanımı burada sonlandırayım en iyisi,bize destek olan yalnız değilsiniz diyen o yüzlerce insana da canı gönülden teşekkür ederim!
  #marmaradisrezaleti
  ''