kızılay'daki barlar

• ben altı-yedi yaşımdayken dayım beğendik'in oralarda oturuyordu. ofisi de olgunlar'a çok yakın bir yerde. ara ara gider biraz kalır gelirdik.
  
  biz eve olgunlar'dan kocatepe'ye çıkan o yokuştan çıkardık. şimdi kafka, papillon filan var oralarda.
  
  neyse bir gün yine tırmanıyoruz annem var yanımda da, ben tabi kafe bar nedir bilemiyorum hiç görmedim de o yaşıma kadar, ışıklı filan garibime gidiyor. gençler sırtlarında gitar çantaları, saç sakal uzun, küpeli erkekler... allahım diyorum allahım ne bunlar, kim bunlar ve buralarda ne yapıyorlar??
  
  şimdi olsa bilmediğimi ve merak ettiğimi çaktırmaz biraz gözler filan bi şekilde fikir sahıbısı olurum da o zaman çocuğum, annem elimi tutuyor, büyük şehir ya kaybolmayayım diye.
  
  "ya buralar ne böyle ışıklı filan mum da var" deyiveriyorum.
  
  26 yaşımdayım, 2 hafta önce ankara'daydım ve o sokaktan çıkıyordum; hala aynı şaşkınlık ve ön yargı ile saçlı sakallı adamların oturduğu barlara kafelere baktığımı fark ettim. bunun sebebi annemin verdiği cevaptı:
  
  "oralar satanist barı hep!"
  
  yani zamanında yeşil soda şişesine bakıp "bundan istiyoğğm" diye ağlayan bana "içki o" diyen kadın, belli ki o da bilmiyormuş o zamanlar, tip benziyor gibi destekli atayım demiş sanırım.
  
  o kafelerde barlarda otururken canımın kedi kanı çekmesinin bilinç altımla bir alakası var mıydı sence?
  
  şaka yaptım gel. benden soğumadın di mi? hiç bırakmiycaksın! :(