babalar gününü facebook'ta kutlayan insan

• gösteriş meraklısı ve düşüncesiz bir insandır.
  
  babanı almış yemeğe götürmüşsündür, orada çekildiğin bir fotoğrafı paylaşırsın bunu anlarım. beraber bir ânı paylaşmıssındır, bunu da hatıra olarak oraya koymak istemişsindir bunu da anlarım. ama bir methiye düzmeceler, "ben babamı şöyle seviyorum, o benim böyle kahramanım" diye uzayıp giden satır satır yazılar da ne ola ki? üstelik bunu yapan çoğu insanın babasının facebook'u dahi yok. e o zaman amaç ne? amaç belli. evet, ben de bir çok insan gibi bunun bir prim yapma çabası olduğu düşünüyorum ama değinmek istediğim başka bir nokta var.
  
  neden hiç empati yapmayı denemiyorsunuz? babası olmayan bir insanın o yazdıklarınızı okuduktan sonra neler hissedeceği, sizin oraya sırf prim yapmak amaçlı yazdığınız ve babanızın büyük ihtimalle görmeyeceği yazıdan daha mı önemsiz? kimi çocuklar babasını hiç görmedi, kimi hayâl meyâl hatırlıyor. kimisi yakın zamanda kaybettiği için acısını çekiyor hâlâ. mesela soma'da 400'ün üzerinde çocuk babasız kaldı 2 sene önce. kiminin babası, sizin o şaşalı yazılarınızda söylediğiniz gibi babalık yapmadı bazı çocuklara; belki dövdü, belki aldı başını gitti. bunu nasıl düşünemiyorsunuz?
  
  madem içinizde babanıza karşı bu kadar yoğun duygular hissediyorsunuz, gidin yüzüne söyleyin o zaman. büyük ihtimalle bir baba için bundan daha mutluluk verici bir hadise yoktur. hem böylece bu günü buruk geçiren insanları daha fazla üzmemiş olursunuz. ilkokul'dayken evden yemek götürdüğümüz zaman annemiz, "yemek yiyeceğin zaman kimsenin olmadığı bir yerde ye, olan var olmayan var. ayıp olmasın" derdi. o noktadan bu noktaya nasıl geldik 15-20 sene içerisinde?
  
  ulan toplumca 3-5 tane insani değerimiz vardı, onları da her geçen gün kaybediyoruz.