bir kereye mahsusdur

• d harfi t harfinden kolay söylenir, doğru, ama belirli şartlar dahilinde. mesela "ramazan-ı şerifte" derken "şerifte" mi demek daha kolay "şerifde" mi? hadi bakalım. orada bir sert sessiz var "f", e sert sessizin yanına yumuşak sessiz gider mi? gitmez. ya da "şafakda" demeye çalışın, zorlanıyorsunuz değil mi? çünkü oradaki "k" sert sessiz. hayır saçma sapan tanzimat muhabbeti yapıp koca dilin yapısını es geçiyorsunuz, arapça mı bu dil? hayır bu bir kimlik meselesi, basit bir yanlış değil, onun farkındayım. "mahsustur" yazmak ile "mahsusdur" yazmak arasındaki fark burada t ile d arasında değil, türklük ile yazarın deyimiyle gavurluk arasındaki fark. fakat yazarın her şeyi gibi koyu cehaletten kaynaklanıyor ama.
  
  bunun yanında kafirlerin kesip biçmeyi isteyen, "karı"ların dövülebileceğini açık açık yazan, "islam devleti ah bir gelsin, siz şimdi böyle rahat rahat konuşabiliyorsunuz ama o zaman görürsünüz." diye tehditler savuran birinin zihniyeti acaba ibda-c'den yahut herhangi bir şeriat kolundan ne kadar farklı olabilir? koyu bir medeniyet düşmanlığı işte, başka bir şey değil.
  
  islam düşmanlığı yapmak için masonlardan para alıyor olmasam hiç uğraşmazdım ama böyle yazarlarla ama ne yapalım, bizim de geçim kaynağımız bu. herkes görevini hakkıyla yapmalı.