kötümser insanlarla yakınlık kurmamak

• kötümserler ikiye ayrılır: tamamen kötümser ve kötümser tarafı da olan. mutlu olmak isteyen çoğu insan bu ikisini ayırt edemez ve karşısındaki kişinin en ufak bir 'gerçek' bakışına denk geldiği zaman o kişiyi kötümser olmakla suçlar. yani bu kişilere göre tek tip kötümser vardır: tamamen kötümser.
  
  böyle düşünen kişilerin, daha doğrusu 'tamamen iyimser' kişilerin çoğu, kötümser insanlardan daha bencildir. garip bir ilişki belki ama böyle. 'olayların işe yarayacak kısımları ile ilgilenmek' özünde bencillik barındırır.
  
  kötümser birisi çoğu zaman 'doğru şeyler' söyler ve işin bu tarafını görmek istemeyen kişi de bu kişi ile hemen bir çatışmaya girer. iyimser kişi olaya hiç bu açıdan bakmamıştır ve kötümserin söylediklerinde haklılık payı olduğunu görür. oysa onun istediği, bunu kendi başına gündeme getirmeyip mutlu mesut yaşamaktır. durum böyle olunca alınacak ilk önlem 'kötümser insanlarla yakınlık kurmamak' olur. yanlış bir karar da değildir ama bazen birilerinin 'aslında şöyle' demelerine izin vermek gerekir. ileride, hayatın tamamen iyi şeylerden oluşmadığı görülünce 'böyle bir şey nasıl olur!' demek iyimserler için daha acı verici olacaktır. kötümser ise tek bir şey söyler: ben zaten biliyordum.
  
  tamamen kötümser olmak da tamamen iyimser olmak da aynı derecede tehlikeli. ikisinin de 'olaylara diğer taraftan da bakabilen' birilerine ihtiyacı var. maharet, bardağı bir bütün olarak görmek.